Thursday 9 September 2010

Met pijnlijke gevolgen

Blessureleed. Ooit behoorde ook ik tot de ‘lucky-few’ die zich hierbij niets voor kunnen stellen. Tegenwoordig schaar ik mij in de categorie Mannen van glas. Troost is dat ik mij in gezelschap bevind van ’s werelds grootste sterren ooit. De bekendste glazen lichamen behoren toe tot Marco van Basten en Arjen Robben. Ik schaar mij – zoals u wellicht zult begrijpen – graag in dat rijtje. Als je dan toch mank bent, doe het dan goed.
Dat je voorzichtig met blessures moet zijn bewijst San Marco nog maar eens. Nog immer voetballend bij AFC voelde hij zich de afgelopen maanden toch weer niet helemaal happy. Resultaat: nogmaals een operatie. Onze held van ’88 laat zien dat risico’s weliswaar bij het vak horen, maar dat wekelijks een spuit in je enkel rammen er wel toe leidt dat je op je veertigste nog steeds in je zult moeten laten zagen. Al eerder noemde ik de naam Robben. De geboren Bedumer (en daardoor voel ik mij met mijn Groningse achtergrond natuurlijk helemaal verbonden) stond afgelopen zomer centraal in de internationale pers. Iedereen vergat de honger in Afrika, moordende Arnhemmers en andere ellende omdat onze gouden linkspoot zijn hamstring scheurde met een onschuldig hakje. Het WK was echter niet over voor Robben, er werd een oplossing gevonden. Een beul en parttime sm-folteraar uit Kralingen wist hoe hij de buitenspeler in luttele dagen klaar zou kunnen stomen voor Afrika. En zo geschiedde het. Robben werkte, incasseerde en miste in de finale dé kans op de overwinning en daarmee de Wereldcup. Nadat de oranje tranen gedroogd waren huilde men in München echter nog na. Hun topper was door ein Holländer zodanig om zeep geholpen dat zij nu met de gebakken peren zaten. Het glas was weer gesprongen, en niet in de vorm van een repareerbaar sterretje in de voorruit. Robben en het Nederlands elftal namen het risico, en nu moet Bayern op de blaren zitten. Terecht dat zij om opheldering vragen bij de KNVB. Terecht dat ze boos zijn.
Er is echter één ding dat je nooit mag vergeten: hoe vaak iemand ook geblesseerd is en hoe vervelend dat ook kan zijn, heb alsjeblieft respect voor deze personen. Zij zijn in staat om werkelijk alles te geven voor hun liefde voor het spelletje. Of het nu op topniveau is in de Champions League, bij AFC in het tweede of in FC Kunde 3: het verlangen is groter dan de geest.