Protest

Het is 21 januari 2011. De dag dat studenten het echt niet meer pikken en massaal (hoewel het naar mijn mening wel massaler had gekund) naar Den Haag trekken om te protesteren tegen de plannen om studeren voor de normale, niet zo welvarende mensen onmogelijk duur te maken. Het is dat ik nu zo'n beetje tegen het einde van mijn studie aanloop en de regels pas vanaf september hun uitwerking zullen hebben, maar anders had ik door de verhoogde collegegelden en afschaffing van de basisbeurs in de masterperiode mijn drs.-titel op mijn buik kunnen schrijven. Ik was vandaag graag solidair geweest met mijn (vaak jongere) medestudenten die de komende jaren ongelofelijk hard geraakt worden, ware het niet dat ik gewoon aan het werk moest. Oneens of niet, overbodig of niet, er was geen mogelijkheid voor mij om lekker in de bus naar Den Haag te gaan om daar samen met 15.000 lotgenoten te vernikkelen op een voor de Hofstad onwaardige reep modderig gras. Het was een mooie- en logische opvolger geweest van mijn protest eind 2010 in Nijmegen en een mooie afsluiter van mijn studententijd. Als student ben je het namelijk aan je stand verplicht om te demonstreren, al ben ik normaliter van mening dat massale straatprotesten niet meer van deze tijd zijn. Traditionele media-aandacht brengt niet meer wat het vroeger deed, en wil je invloed uitoefenen op politiek of andere machthebbers dan is nieuwe media toch echt de weg om te volgen. Maar nogmaals, voor vandaag en voor deze kwestie had ik graag een uitzondering gemaakt. De protesten in met name Londen waren indrukwekkend inspirerend en in de geest van de historie van protesten had ik graag mijn steentje bijgedragen.
Deze maand lijkt sowieso in het teken te staan van protesten. Zo begon ik 2011 uiterst ongelukkig met een lichaam dat optrad tegen de ontstane anarchie onder de bacteriën en virussen. Het protest was eentje die in de geest van het huidige warme klimaat goed past: ik was een plaatselijke opwarming van +3 graden Celsius. Nadat ik een beetje bijgekomen was besloot een lichte buiksteek mijn - overigens geweldige - vakantie naar Marrakech te bedreigen. Gelukkig wist ik ook deze opstand tijdig de kop in te drukken. De laatste opstand lijkt van alle klantenservices te komen. Had ik verwacht dat na de Youp-gate van vorig najaar de servicegerichtheid een impuls zou krijgen om maar goed af te steken bij de falende Duitse telecomgigant, niet is minder waar. Zonder in details te treden wens ik de falende klantenservice van HTC een goede gewetenskramp toe. Wanneer je niet je afspraken nakomt, niet laat weten én het ook nog in je hoofd haalt om mij tot twee maal toe in 1 gesprek af te willen schepen door te zeggen dat ik een ander moet bellen én mij vervolgens niet terug laat bellen ondanks de afspraak, dan heb je echt de klantgerichtheid van een politieagent met een bonnenquotum.
Ik ga in protest, en leg het direct naast mij neer. Het is vergeefse moeite, en kost veel te veel energie. Tijd voor voorjaar, voor nieuwe kansen. Tijd voor een gelukkig nieuw jaar.