Allerhande blog

Ik ben foto’s aan het uploaden. Het is een manier om je leven te delen met anderen, ook al zijn ze zo ver weg van je. Toch gek wanneer je dit met vroeger vergelijkt. Mensen hadden toen enkel foto-albums thuis en de enige persoon die de foto’s nog meer te zien kreeg – buiten henzelf en degenen waaraan deze foto’s werden laten zien – was de medewerker van het fotolaboratorium. Deze persoon heeft vele levens voorbij zien komen. Mensen geboren zien worden en anderen net zo snel weer zien verdwijnen uit de vakantiekiekjes. Een vreemde gewaarwording waarover ook een prachtige film is gemaakt met Robin Williams in de hoofdrol.
Maar tegenwoordig staan foto’s op internet en hebben miljoenen toegang tot je kiekjes. En dus niet enkel de mensen die je kent, maar bijvoorbeeld ook je toekomstige baas (of toch niet na die dronken foto’s) en die stalkende kerel die je vriendin al jaren lastig valt omdat zij hem ooit een date toegezegd zou hebben. Voor sommigen is dit een enge gedachte, maar niet voor mij. Allemaal onderdeel van het leven, dat is zoals ik het zie. We leven in een wereld waarin iedereen met elkaar verbonden is, en zelfs het kleinste uithoekje van de aarde is te bereiken wanneer we willen. Honderden satellieten circelen om onze planeet heen om de laatste roddels over Go Ahead Eagles naar Arend de Jong in Brisbane te kunnen sturen en om Chelsea van negen in Kaapstad foto’tjes te laten downloaden van haar vriendinnetje die in Chicago naar het concert van Britney Spears is geweest.
Voor sommige mensen is dit volstrekt onnodig, maar ik vind het maar handig. Zo blijf ook ik gemakkelijk in contact met iedereen in Nederland, en is de enige spelbreker de dikke Russin in de kamer naast mij die het internet maar blijft resetten. Het grootste gevaar voor technologie is dan ook niet technologie zelf, maar de analoge mens (zo blijkt). Hoewel analoog misschien niet het juiste woord is. Want hoe goed zit ons lichaam in elkaar?! Organische “technologie” is nog steeds vele malen intelligenter en ik denk dat dit ook voor altijd zo zal blijven. Maar voor ik te ver afdwaal ga ik maar weer terug naar mijn gebruik van technologie. Want ik heb zojuist de laatste foto’s weer op hyves en facebook gezet. Blijkbaar zijn wij namelijk nog niet zó goed geintegreerd dat deze systemen in elkaar overlopen. Mijn voorkeur? Hyves, het is namelijk veel uitgebreider, gebruiksvriendelijker (overzichtelijker) en het heeft veel potentie. Dubbel werk dus, maar voor een goed doel ;-).
Vandaag een rustig dagje met vroeg in de avond nog Engels college en daarna waarschijnlijk even hardlopen. Ik wil weer in vorm komen, maar door mijn blessure van oktober tot januari en de onmogelijkheid tot veel sporten in Dublin is hier wel de klad ingekomen. Het weer ziet er in ieder geval goed uit, en hopelijk blijft het ook vanavond nog droog zodat ik niet ziek word.



Dan nog even over DOVO, want daar gaat het niet goed mee. Hier baal ik zeker wel van, daar ik ook niet even langs de lijn tegen ze kan schreeuwen dat ze eens wat harder door moeten lopen en fatsoenlijk voetbal moeten laten zien. Hoewel dat laatste nog niet eens zoveel uitmaakt op dit moment. Wanneer je voorlaatste staat is het zaak om gewoon een keer meer doelpunten te maken dan je tegenstander, en hier schort het al maanden aan. Hoe ze dat met zo’n selectie voor elkaar krijgen? Geen idee, want in potentie is dit een selectie die in de top vijf moet kunnen spelen. Het gebrek aan goede verdedigers en een mentaliteitsprobleem in de eerste helft van de competitie braken en breken de club gewoon op, en dat is zonde. Volgend jaar dan maar voor het kampioenschap, maar dan wel die in de eerste klasse. En dat is schandalig, daar de topklasse over twee jaar ingaat en clubs zich moeten plaatsen voor dit kampioenenbal. Wanneer je dan niet in de hoofdklasse speelt is dit onmogelijk, en dient het jaar erop het kampioenschap wéér te worden behaald (in de veredelde hoofdklasse wel te verstaan). Een moeilijke opgave, zeker doordat de dagelijkse leiding van de club er al jaren een potje van maakt en sponsoren weglopen. Het wordt tijd dat dit eens anders gaat. Maar daar heb ik geen invloed op, dus voor mij is het afwachten. Gelukkig gaat mijn deskundige vader nog wel wekelijks naar de wedstrijden, maar ook hij ziet weinig lichtpunten. Nu maar hopen dat tijdens de derby op 4 april tegen GVVV er weer een keer punten worden gepakt. Zou een mooie opsteker zijn voor een elftal dat er nu wel hard voor vecht, maar gewoon de handigheid en de juiste instelling mist.
Verder een tijdje geleden de beste wedstrijd van Ajax in het huidige seizoen gezien: de Amsterdammers verdienden de winst tegen Marseille, daar waren zelfs de chauvinistische Fransen in de pub het over eens. Helaas mocht het niet zo zijn, maar heb ik genoeg aanknopingspunten voor aankomend jaar gezien. Dit is blijkbaar niet mijn voetbaljaar. Zelf geen enkele officiële wedstrijd kunnen spelen (enkel oefenwedstrijden voor het eerste en tweede), mijn eigen club in degradatienood en Ajax dat wederom het kampioenschap aan zich voorbij laat gaan. Volgend jaar zin ik op revanche, en zal vooral mijzelf willen bewijzen op het veld. Voetballend ben ik gegroeid dit jaar, en dat wil ik wel eens laten zien. Lichamelijke ongemakken staan dat nog steeds in de weg, maar deze zomer wil ik hard werken aan mijn herstel. En bij welke club ik volgend jaar ga spelen? Ik ben er nog niet over uit. FC Kunde heeft mij enigzins teleurgesteld, hoewel ik daar veel vrienden bij heb gemaakt de afgelopen twee seizoenen. Gelukkig heb ik ook nog andere opties, en ik moet binnenkort maar eens met een aantal mensen praten over hoe dit aan te pakken. Ten slotte wil ik volgend jaar met de BC ULTRAS (ons zaalvoetbalteam van de interne Radboud competitie) kampioen worden en promotie maken naar de eerste klasse. We hebben veel talent en zelfs materiaal voor een tweede team. Ik ben benieuwd.

Tot zover weer even mijn blog. Ik ga weer even verder met de dagelijkse gang van zaken zoals boodschappen doen en koken voor vanavond.

St. Patrick's Day vs. Queens Day

I wrote an article for English, so why not share it with you?!

Binnenkort weer een Nederlandse blog met daarin mijn ervaringen in Dublin. Maar ik heb nu net voor Engels een stuk moeten schrijven waarin ik St. Patrick's Day vergelijk met een Nederlandse nationale feestdag. En deze post ik hieronder even, wellicht wel interessant om te lezen.

Comparing Ireland’s national holiday to the Netherlands’ national holiday: St. Patrick vs. Queen Beatrix van Oranje

St. Patrick’s Day is one of the largest festivities in the world, being held in many cities throughout our planet. New York has the oldest and biggest parade that celebrates St. Patrick’s Day, and many other cities that hold Irish immigrants have their own parade.
Being the capitol of Ireland, Dublin celebrates St. Patrick’s Day with a large parade too. Thousands of native Irish and tourists visit Dublin’s O’connel street to see this grand spectacle that is annually held. Hundreds of volunteers put in their efforts to make this years parade the best one the world has ever seen. It was my first time, being a St. Patrick freshy from the Netherlands, and like all healthy humans I compared it to the national holidays I know. The Netherlands knows several national holidays like St. Nicholas (5 December), the Freedom Festival (5 May) and Queens Day (30 April). Because of the atmosphere and similarities between the two festivities, I chose to compare Queens Day to St. Patrick’s Day and pick my favourite. In all my objectivity, I will now first describe what Queens Day implies.
Koninginnedag – which can be translated as Queens Day – is the celebration of the Dutch queen’s birthday. The first Queens Day was held on 31 August 1885, the fifth birthday of princess Wilhelmina. After Juliana followed up Wilhelmina as queen in 1948, the date was changed to her birthday: 30 April. From then on, Queens Day is celebrated on that date. Queen Beatrix decided to keep the date, although her birthday is on 31 January. This is partly because the weather in April is much better. Queens Day, how I see it, is celebrated best the Middle, Western and Eastern parts of the Netherlands. Especially in the cities of Utrecht, Arnhem and Zwolle the parties are massive and many so-called “free-markets” are organised. But the biggest and best celebrations are in Amsterdam. Hundreds of thousands of Dutch come to the capitol dressed out in orange (the national colour) to stroll the markets, party at every street corner, drink, chant and many come to just enjoy the amazing atmosphere. National and international artists perform on the many squares that are present in Amsterdam and the biggest outdoor party of the year is being held on the Museumplein (Rijksmuseum square), where each year more than 350,000 people gather to celebrate the nation’s favourite national holiday together. All dressed up in orange of course.
To compare the two happenings, I decided (upfront) to look at atmosphere, visitor count, things to do and nuisance. Firstly I will report on these aspects, secondly I will talk about some personal additional things that happened to me during St. Patrick’s Day and finally I will write down my verdict.
The largest difference between the two festivities is that in the Netherlands the festival still has their (in psychology so-called) hero: The queen. As St. Patrick is no longer alive, it is more difficult to use this hero is the festivities. Dublin tries to do this by organising a parade, while in the Netherlands the queen and the entire royal family visit two cities to connect and get in touch with the people. All this is broadcasted live on national (and international, for instance German) television. The parade in Dublin showed me just one “figurine” of St. Patrick, and the whole thing was a bit disappointing. I expected more from it, as it was told to me that this would be “the best parade in the world”. After half an hour of not being able to see the parade properly due to badly organised viewing facilities we all left disappointed to eat something and start the day with a drink. And that is just where the next big difference jumps in: It is illegal to drink alcoholic beverages and beers on the streets during the national holidays in Ireland. While in (almost) every other country in the world this is allowed, Irish law forbids to drink in public and Garda police officers are patrolling to fine young people who are enjoying their beer on the streets or in the parks. This was sort of disappointing for me, as it made me feel not entirely free (a feeling that should be prominent on national holidays when celebrating with your fellow natives and having this feeling of restored unity among society again, even if it is just for one day). But I found the largest difference in the atmosphere on the street, and this was due to the fact that there was nothing to do except for just hanging around with friends in the park or going to a pub. There was no music outside, no games, no markets, no disgusting and poisoning food stalls, etc. So while you are constantly being entertained during Freedom Day and Queens Day, in Dublin there was nothing to see or to do except for the disappointing parade.
Then the night time. Dublin is known for its many bars, and this indeed is what is best in the Irish capitol. Dozens of drunken Irish are gathering around in the pub to act as stupid as can be, and this creates a funny and great atmosphere. I loved to see that Dubliners were happy for a change, because you feel the recession sucking the life out of these once so lively boys and girls. St. Patrick’s Day therefore is a great opportunity for Irish to go into the pub once more and forget about life for a while. And this is what a national holiday should be like. The only thing that I missed were the great gigs at night by international performers. With Felix da Housecat and Laurant Garnier as the only two international DJ’s present on the 16th and 17th of March, it was striking to see the difference with the Netherlands, where in more than fifty venues throughout the country the world’s best performers are shining and playing their best tunes to please the crowds. KoninginneNacht (Queens Eve), as it is called, is the favourite night of Dutch music lovers because there are so many different parties to choose from. All genres are available and clubs stay open around the clock to please the public. This is where Dublin could learn from the Netherlands, as it would even improve the Irish night life.
Personally, I suffered from thieves during St. Patrick’s Week. On Paddy’s eve, my jacket was stolen (with my keys in it) and on St. Patrick’s Day somebody stole my flag. As these things can always happen, it certainly effects your mood and your attitude towards all the things around you. That night I declared I lost my faith in the Irish society, and although I did some rethinking on my thoughts I am still very disappointed because of all this. This is strengthened by the fact that I also know three other (Erasmus) persons whose personal belongings (like coats and wallets) were stolen too. But I will not let these feelings effect my final verdict, is similar things could have happened on every other day and in every other place in the world.
When comparing St. Patrick’s Day to Queens Day, I must honestly say that I enjoyed my nights during the festival week, but St. Patrick’s Day itself was fairly disappointing. No music, no fun and no drinks means no craic. Dressing up in green or orange does not make a difference, the weather was equally as good but the lack of things to see, feel, hear and do made me in favour of the Dutch Queens Day.